DAVOS: Tujuh tahun lalu, panel peringkat tinggi mengenai pembiayaan kemanusiaan yang diketuai oleh Kristalina Georgieva mengemukakan fakta yang mengejutkan: jika orang yang memerlukan bantuan kemanusiaan membentuk sebuah negara, ia akan menjadi negara ke-11 terbesar di dunia.
Itu fakta pada tahun 2016. Pada Januari 2023, tidak kurang daripada 339 juta orang, hampir tiga kali ganda lebih ramai daripada 2016, meningkat daripada 274 juta orang hanya pada awal 2022 akan memerlukan bantuan kemanusiaan pada tahun 2023. Ia kini lebih daripada jumlah penduduk Amerika Syarikat!
Hari ini, ‘negara’ yang dibayangkan oleh panel peringkat tinggi itu akan menjadi yang ke-3 terbesar di dunia.
Di peringkat global, keperluan kemanusiaan meningkat dengan mendadak. Peperangan di Ukraine telah memburukkan keadaan secara mendadak. Orang-orang dalam krisis kemanusiaan yang sedia ada sedang dilanda paling teruk. Jumlah ‘permintaan’ kemanusiaan untuk 2023, untuk menyediakan sokongan asas menyelamatkan nyawa kepada orang yang memerlukan bantuan adalah $51.5 bilion, meningkat daripada $41 bilion pada awal 2022.
Sebagai titik permulaan untuk menutup jurang ini, adalah intuitif bahawa usaha sesebuah negara dalam menyumbang kepada tindak balas kemanusiaan harus sepadan dengan berat ekonominya. Prinsip asas ini sudah pun dicerminkan dalam bidang lain, di mana masyarakat antarabangsa berusaha untuk menangani cabaran bersama. Pertimbangkan, sebagai contoh, formula yang mengawal sumbangan kepada belanjawan pengaman PBB oleh Negara Anggota Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Untuk bantuan kemanusiaan, penetapan sasaran harus bertujuan untuk merapatkan jurang antara keperluan, seperti yang dikenal pasti setiap tahun dalam Tinjauan Kemanusiaan Global, dan sumber yang boleh digunakan secara global, dengan mengambil kira bahagian negara dalam pendapatan negara kasar global.
Sektor swasta boleh memainkan peranan penting dalam hal ini, termasuk kedua-dua yayasan kebajikan dan syarikat swasta, yang sumbangannya pada 2020 merangkumi anggaran 3.3% daripada keseluruhan bantuan kemanusiaan. COVID-19 mencetuskan peningkatan dalam pemberian amal daripada sumber persendirian, pembiayaan daripada amanah dan yayasan meningkat hampir dua kali ganda 2019-2020 daripada $400 juta kepada $900 juta, manakala syarikat dan syarikat menderma $600 juta pada 2020, meningkat daripada $300 juta pada 2019.
Terdapat kes perniagaan yang jelas perlu dibuat untuk penyertaan sektor swasta dalam usaha kemanusiaan global. Solidariti dengan mereka yang memerlukan, dan keharusan moral untuk menyelamatkan nyawa, adalah alasan yang baik dalam diri mereka untuk menyokong tindak balas kemanusiaan. Tetapi begitu juga dengan pelaburan dalam kestabilan dan daya tahan dalam konteks yang rapuh, sekali gus menghalang konflik daripada merebak, menjadi berlarutan dan memberi kesan kepada ekonomi global dan rantaian bekalan. Sokongan untuk bantuan kemanusiaan dan keperluan asas di negara yang rapuh harus dilihat sebagai pelaburan dalam kebaikan awam global, bukan semata-mata sebagai isyarat amal.
Bergerak ke arah cara yang lebih adil dan mampan untuk berkongsi tanggungjawab untuk membiayai tindak balas kemanusiaan akan menjadi mencabar, tetapi tidak bertindak adalah pilihan yang paling teruk dan akan menjejaskan semua orang. Masa untuk bermula adalah sekarang!
Artikel ini adalah sebahagian daripada:
Mesyuarat Tahunan Forum Ekonomi Dunia #WEF23
